Τον 19ο αιώνα οι Αθηναίοι κουρεύονταν σπάνια και ξυρίζονταν τέσσερις φορές τον μήνα, κάθε Σάββατο στα «μπαρμπέρικα» της πόλης. Όταν έμπαιναν στο κουρείο έπρεπε να απαντήσουν στην ερώτηση: Κούρεμα, ξύρισμα ή δόντι;
Ζήτω η μπόχα! Οι Αθηναίοι δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά με την καθαριότητα του σώματος. Οι άνθρωποι του λαού θεωρούσαν το μπάνιο αμαρτία, γιατί με αυτό κινδύνευε το μύρο από τη βάφτισή τους. Πίστευαν ότι το μπάνιο μπορούσε να το συστήσει ο γιατρός ως θεραπευτικό μέσο μόνο σε σοβαρές περιπτώσεις. Όταν μερικοί πλούσιοι άρχιζαν να βάζουν μπανιέρες στα σπίτια τους, οι Αθηναίοι έκαναν τον σταυρό τους και έλεγαν: «Αχρείαστες να είναι».
Ένας πολιτικός αντίπαλος του Χαρίλαου Τρικούπη τον κατηγορούσε λέγοντας στους ψηφοφόρους του: «Τι περιμένετε, κύριοι από έναν πρωθυπουργό που μπανιαρίζεται κάθε μέρα; Τι μπορεί να περιμένει ο τόπος από έναν τέτοιο άνθρωπο;».
Υπερτιμολογήσεις: Στα 1890 ένας άγγλος περιηγητής μετά την επίσκεψη του στην Ακρόπολη, κάθισε σε ένα καφενείο στην πλατεία Συντάγματος και παρήγγειλε ένα καφέ, που η τιμή του ήταν τότε μερικές πεντάρες. Για να πληρώσει έδωσε στον σερβιτόρο ένα ναπολεόνι, η ισοριμία του οποίου σε ελληνικά νομίσματα ήταν 24 χάρτινες δραχμές.
Όταν εκείνος του έφερε τα ρέστα σε έναν δίσκο, διαπίστωσε ότι του είχε επιστρέψει μόνο 19 δραχμές και μερικά κέρματα. Έκπληκτος και ενοχλημένος, ο περιηγητής κοίταξε ερωτηματικά τον σερβιτόρο. Εκείνος αντιλήφθηκε τη σημασία του βλέμματος και πρόσθεσε ακόμα μια δραχμή στις 19. Ακολούθησαν τρία ακόμα κλιμακούμενης αυστηρότητας βλέμματα του περιηγητή, σε καθένα από τα οποία ο σερβιτόρος πρόσθετε μια δραχμή, έτσι ώστε ο καφές πληρώθηκε στην πραγματική του αξία και όχι… υπερτιμολογημένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι απόψεις των αναρτήσεων δεν ταυτίζονται υποχρεωτικά με τις δικές μας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.